شیوع عفونت های انگلی روده ای در جمعیت شهری شهرستان انزلی

چکیده مقدمه: عفونت های انگلی روده ای از مهم ترین مشکلات بهداشتی در جوامع گوناگون، حتی در کشورهای پیشرفته محسوب می شوند.تأثیر منفی این انگل ها بر رشد و توسعه جوامع بشری در مناطق مختلف دنیا بویژه در کشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه بر کسی پوشیده نیست. در کشور ما نیز موقعیت جغرافیایی و آب وهوایی مناسب، رفتارهای اجتماعی و فرهنگی حاکم بر مناطق مختلف، نداشتن آب آشامیدنی سالم و پائین بودن استانداردهای بهداشتی بویژه در نواحی روستایی از عوامل مؤثر بر شیوع عفونت های انگلی روده ای است. هدف: بررسی شیوع انگل های روده ای در ساکنان مناطق شهری شهرستان انزلی مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی بوده و در سال 1389 با روش نمونه برداری خوشه ای تصادفی بر 700 ساکن شهر انزلی انجام شد. پس از مراجعه به افراد مورد مطالعه و ارائه توضیح لازم، پرسشنامه مربوط به هر نفر تکمیل و ظرف نمونه برداری کد گذاری شده در اختیار آنها قرار گرفت. روز پس از آن نمونه های مدفوع جمع آوری و در آزمایشگاه با روش فرمالین- اتر و در صورت نیاز به روش مستقیم بررسی می شد. در پایان نتایج با نرم افزار spss 16 تجزیه و تحلیل شد. نتایج: از 700 فرد مورد بررسی، 457 نفر (3/65%) زن و 243 نفر (7/34%) مرد بودند. 106 نفر (1/15%) به انواع مختلف انگل های روده ای بیماری زا و غیر بیماری زا دچار و از این تعداد 23 نفر (3/3%) به انواع انگل های پاتوژن روده ای مبتلا بودند. شایع ترین انگل های بیماری زا به ترتیب شامل ژیاردیا لامبلیا (14/2%)، استرونژیلوئیدس استرکورالیس (9/0%) و هیمنولپیس نانا (3/0%) بود. بیشترین آلودگی به انگل های روده ای پاتوژن در 49-10 سالگی و کمترین آن در بالای 50 سالگی بدست آمد. از 23 فرد مبتلا به انگل های پاتوژن روده ای 15 نفر(2/65%) زن و 8 نفر (8/34%) مرد بودند. شایع ترین تک یاخته های روده ای غیر بیماری زا در این مطالعه به ترتیب شیوع شامل:(4/6٪) blastocystis hominis، (9/3 ٪) endolimax nana، (6/2٪) entamoeba coli، (3/0٪)iodamoeba buetschelii و(1/0٪)entamoeba histolytica /e. dispar بود. نتیجه گیری: شیوع عفونت های انگلی روده ای بیماری زا در جامعه مورد مطالعه 3/3 درصد بود و در مقایسه با دهه های گذشته کاهش زیادی نشان می دهد که نشانگر ارتقای چشمگیر استانداردهای بهداشت فردی و محیطی، افزایش آگاهی عمومی، دفع بهداشتی مواد دفعی انسانی و بهبود نسبی وضعیت بهداشتی آب و مواد غذایی مردم ساکن در منطقه است.